Je droomde van een plek, met zon op het raam,
Een tuin vol bloemen, een eigen bestaan.
Je zag het al voor je, tot in elk detail,
Maar soms zegt het leven gewoon even: “Niet vandaag.”
Maar mama, je hebt ons, en dat is al goud,
We bouwen samen, al is het niet van hout.
Een huis is meer dan muren van steen,
Zolang jij er bent, zijn wij nooit alleen.
Het komt wel, het komt wel — geloof maar in tijd,
Een thuis vind je altijd, ook als het nu niet lijkt.
We zagen je hopen, en daarna wat pijn,
Maar elke stap achteruit kan er één vooruit zijn.
We troosten je zachtjes, met koffie en licht,
Want je hoeft deze reis niet alleen te doen, echt niet.
Want mama, je hebt ons, en dat is al goud,
We bouwen samen, al is het niet van hout.
Een huis is meer dan muren van steen,
Zolang jij er bent, zijn wij nooit alleen.
Het komt wel, het komt wel — geloof maar in tijd,
Een thuis vind je altijd, ook als het nu niet lijkt.
Misschien staat jouw huis daar net om de hoek,
Of komt het pas later, op een onverwacht bezoek
