Sabah oldu, güneş vurdu pencerene,
Kübra hala mışıl mışıl, aldırmaz aleme.
Kuşlar cıvıldar, kahvaltı hazır masada,
Senin ruhun hala yastıkla savaşta.
Gözler kapalı, rüyalar derinlerde,
Uyanmak mı? O da ne, kal bir yerde!
Aman Kübra, ne tembel ne uykucu,
Dünya döner sen yatakta buruş buruş.
"Beş dakika daha" dedin on yıl oldu,
Güneş doğdu, battı, ömrün soldu.
Senin için zaman kavramı silik,
Uykularında bir numarasın, helal olsun tebrik!
Telefon çalar, çalar durur nafile,
Titrer, zıplar, sesi açılır her stile.
Kübra'nın kulağı duymaz, ruhu uçmuş,
Belki rüyasında maraton koşmuş!
"Acil işim var!" desek de boşuna,
Cevap hep aynı: "Sonra... sonra..."
Aman Kübra, ne tembel ne uykucu,
Dünya döner sen yatakta buruş buruş.
"Beş dakika daha" dedin on yıl oldu,
Güneş doğdu, battı, ömrün soldu.
Senin için zaman kavramı silik,
Uykularında bir numarasın, helal olsun tebrik!
Kalkıp bir bardak su içmek bile dert,
Tuvalete gitmek mi? Aman ne zahmet!
Enerjin bitmiş daha güne başlamadan,
Yatağın seni çekiyor canım, durmadan.
Kahve yapsak nafile, fayda etmez,
Senin uykun hiçbir şeye benzemez.
Aman Kübra, ne tembel ne uykucu,
Dünya döner sen yatakta buruş buruş.
"Beş dakika daha" dedin on yıl oldu,
Güneş doğdu, battı, ömrün soldu.
Senin için zaman kavramı silik,
Uykularında bir numarasın, helal olsun tebrik!
N'apalım Kübra'cım, kaderin bu senin,
Uykuyla barışık yaşa, tek derdin bu senin.
Belki bir gün uyanırsın, kim bilir?
Ama o gün gelene kadar, derin uykular dileriz...
