[Intro]
[Verse 1]
Στα στενά της Πλάκας το φεγγάρι χορεύει,
Η Ακρόπολη κοιμάται, η θάλασσα τραγουδά.
Πέτρινες ιστορίες, αιώνες που διαμένουν,
Το αίμα των θεών εδώ ακόμα κυλά.
[Chorus]
Αθήνα, φλόγα αιώνια, κόσμου καρδιά,
Στα μάτια σου ο ουρανός γίνεται αστροχαρτί.
Μες στις πληγές του χρόνου, λυώνεις και ξαναζείς,
Σαν μύθος που δεν πεθαίνει, ζεις στην αιωνιότητα.
[Verse 2]
Τα βράδια στο Μοναστήρακι φτερουγίζουν,
Στο κρασί τα μυστικά, στα τραγούδια η καρδιά.
Άγγελοι με σπασμένα φτερά περπατούν εδώ,
Και η ζωή γελάει μέσα στην απελπισία.
[Bridge]
Ο χρόνος σου έκλεψε χρώματα, αλλά όχι την ψυχή,
Στη σκιά του Παρθενώνα η ελπίδα ζει βαθιά.
Μια φωνή από τους δρόμους σου παγιδεύει τον καιρό,
Και η Αθήνα μένει αλύγιστη, αιώνια θεά.
[Outro]