Ne münasebeeeet!
Ben mi hata yapmışım? Sen yanlış anlamışsın elbet.
Ben ne desem büyütüp drama yapıyorsun hep,
Sonra da mağduru oynayıp beni suçluyorsun — ne gerek?
Ne münasebeeeet!
Ben gayet iyiyim, sorun sende demek istemem ama…
Ooo küçük ev? Sen küçük düşündüğün için küçük,
Bana yüklemeye çalışma sakın — hiç kusura bakma!
Sen kendi kilondan al, ona ver —
Herkesi benim üstüme yıkıyorsun, ne iş?
Sana “dik değil mi?” dedim, hemen alındın,
Abartma artık, ben sadece gerçeği söyledim, kırıldın.
“Yoruldun mu? Ben yorulmadım” —
Niye bundan bile rahatsız oldun anlamadım.
Uyuyon sen dedim, alındın yine;
Seni uyarıyorum aslında, iyiliğin için — göremiyorsun işte.
Ben sana yardım ediyorum, sen bana trip atıyorsun,
Sonra beni suçlayıp mağdur moduna yatıyorsun.
Ben büyütmüyorum, sen çok hassassın,
Ben böyleyim, sen uyum sağlasan aslında her şey tam.
Ne münasebeeeet!
Ben mi hata yapmışım? Sen yanlış anlamışsın elbet.
Ben ne desem büyütüp drama yapıyorsun hep,
Sonra da mağduru oynayıp beni suçluyorsun — ne gerek?
Ne münasebeeeet!
Ben gayet iyiyim, sorun sende demek istemem ama…
Ooo küçük ev? Sen küçük düşündüğün için küçük,
Bana yüklemeye çalışma sakın — hiç kusura bakma!
“Anlatmıyorum!” —
Çünkü zaten dinlemiyorsun, sonra da dönüp “niye sustun?” diyorsun.
“Lafı hep ağzıma tıkıyorsunuz” dedim,
Bunda bile beni suçladın ya, cidden pes ettim.
“Bu da buraya gelince değişti” —
Evet, SENİN yüzünden değişti!
Ben aynıyım, sen başka davranıyorsun,
Sonra suçu bana atıp dönüp yine ağlıyorsun.
Ben gerçekleri söylüyorum, sen kaldıramıyorsun,
Benim sözüm ağır gelir — o senin sorun.
Ben mükemmel değilim, demiyorum asla…
Ama hatayı hep bende araman?
Ne münasebet ya!
Bak son kez söylüyorum, anlamazsan zor,
Ben sana kötü bir şey yapmadım — sen öyle düşündün, o kadar.
Üstüme gelme artık, yoruldum hep senden,
Ben çok iyiyim aslında… keşke sen de böyle olsan.
Ne münasebet.
